Henk Westbroek - Hallo, Hallo, Hallo

Ik zag je lopen, jij zag me niet eens staan
Ik trok mijn broek uit en vloog achter je aan
Op dat blootstrand met mijn spierwitte kont
Liep ik voor schut, jij als een vorstin in het rond
Ik sprong over kuilen en ik liep je voorbij
En toen ik voor je stond, keek jij eindelijk naar mij
Jij begon te lachen en ik lachte terug
En toen je bleef staan zei ik maar vlug:

refr.:
Hallo, hallo, hallo
Hallo, hallo, hallo
Ik heb net de zin van het leven ervaren
Zojuist heb ik het licht eindelijk gezien
Eenmetertachtig en lichtblauwe ogen
Of eenmetertweeentachtig misschien
Hallo, hallo, hallo

Ik vroeg wie je was en of jij een vriendje had
En of je me zitten zag, voor een avond stad
Jij bleef lachen, keek dwars door me heen
Ik voelde me poedelnaakt en moederziel alleen
Ik kon alleen stamelen, maar deed geen stap opzij
En jij begon te blozen en zei verlegen tegen mij:
"Vanavond ga ik heel misschien wel met je mee
Maar laten wij eerst maar gaan zwemmen in zee"

refr.

We doken naar de bodem
En we dreven naast elkaar
We klommen op de golven
En we kwamen samen klaar

refr.